ساقي امشب باده در دف ميكند مستي ما را مضاعف ميكند
در حريم خلوت اسرار خود باده نوشان را مشرف ميكند
باده گفتم بادها جاري شدند خام ريشان اسب عصاري شدند
چند خواهي بافتن لا تاعلات فاعلاتا فاعلاتا فاعلات
تا به كي ميپرسي از بود و نبود جز ملال انگيختن آخر چه سود
چند ميپرسي ز جبرو اختيار اختيار آن به كه باشد دست يار
ساقي ما اختيار تام داشت چهارده آيينه در يك جام داشت
در عدم بوديم مستور وجود تا محبت پرده ي مارا گشود
بود تنها حضرت پروردگار خواست تا خود را ببيند آشكار
آفريد آيينه اي در خورد خويش داد او را سينه اي در خورد خويش
سينه اي سينا تر از تور كليم سينه اي سرشار از خلق عظيم
نام آن آيينه را احمد نهاد گام او را بر خطي ممتد نهاد
كرد آن گه سينه اش را صيغلي تا شود تور تجلي منجلي
ديـد در آيـيـنه ذات كـبـريا فاش سر كنت كنز مخفيا
گفت اين عين تجلي من است جام او سر مست سقاي من است
چشم احمد باده گردان من است ره نماي ره نوردان من است
خاك را با خون دل گل ساختم خون دل خوردم ز گل دل ساختم
زين سبب دل محرم راز من است پرده ي عشاق دمساز من است
عاشقان را بي خيالي خوشتر است نغمه از ني هاي خالي خوشتر است
عشق بازان لاعبالي تر به پيش تا جواب آيد سؤالي تر به پيش
زخمه ام در جستجوي تارهاست زين سبب هر گوشه بر پا دارهاست
تار بينم شور بر پا ميكنم موسي آيد تور بر پا ميكنم
آب آتش ناك دارم در سبو باده اي سوزان ولي بي رنگ و بو
هر كسي نوشد دگرگون ميشود ليلي اينجا همچو مجنون ميشود
هر كسي نوشد چونان آتش شود اهل دل گردد ولي سركش شود
هر كسي نوشد سليماني كند وانچه ميدانيم و ميداني كند
ميتراود اسم اعظم از لبش ميرسد با اذن ما بر مطلبش
باده ي ما باده ي انگور نيست شهد ما در لانه ي زنبور نيست
باده ي ما شهد علم احمديست اولين شرط حضورت بي خوديست
بي خود از خود شو خداوندي مكن با خداوند جهان رندي مكن
محرم ما را پريشاني مباد مهر ما محتاج پيشاني مباد
اي نمازآگين پس از هفتاد سال كو تحول كو طرب كو شور و حال
كي سزد خاموش و بي وجد و طلب بر لب دريا بميري تشنه لب
آستين شوق را بالا بزن دست دل بر دامن دريا بزن
جرعه اي از جام آگاهي بزن مست شو كوس الاللهي بزن
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
تبادل
لینک هوشمند
نویسنده: 
